Terwijl Seyed Alireza Mirmohammadi de achterwand van het minimalistische witte decor in een abstracte lichaamstaal beroert, beantwoordt Masoumeh Jalalieh enkele onzichtbare gesprekspartners met forser wordend ja-geknik. Deze universele code overstijgt culturen of contexten en is – hoewel minder aandachtstrekkend dan de choreografie van haar danspartner – de essentie van de being die Bára Sigfúsdóttir in haar gelijknamige productie wil vatten.
Sigfúsdóttir startte haar carrière bij gerenommeerde dansscholen in IJsland en Nederland, alvorens bij het Belgische P.A.R.T.S. te stranden. Daar vond ze haar roeping in onderzoek naar de bewegingsmogelijkheden van geïsoleerde lichaamsdelen, waaruit ze een eigen lichaamstaal puurde. Uit deze inspiratie schiep ze al enkele eigen producties, waarin ze haar eigen dans vaak aanvulde met invloeden uit andere media, zoals fotografie of experimentele muziek. De laatstgenoemde symbiose, Tide, stond enkele weken geleden nog maar geprogrammeerd als opener van het dansseizoen van Schouwburg Kortrijk, of een nieuwe Kortrijkse passage loert al om de hoek.
Met being verkent Sigfúsdóttir nieuw terrein. Enerzijds door niet langer haar eigen lichaam te exploreren, maar een choreografie voor – of zullen we eerder zeggen ‘met’ – andere dansers te creëren. Anderzijds door deze dansers niet in de Brusselse of IJslandse scene te recruteren, maar er de danswereld van Teheran voor te exploreren. Deze is er geen van scholen en academies, maar een van autodidacten die via sporadische workshops maar vooral veel eigen onderzoek trainen. Hoewel het publieke verbod op dans een professionele opleiding in de weg staat, is er een florerende ondergrondse stroming die Sigfúsdóttir dermate inspireerde dat ze twee deelnemers uit een workshop die ze er gaf onder haar vleugels nam om deze voorstelling mee op poten te zetten.
Het resultaat: een subtiele, intimistische voorstelling over in contact treden.
Van de Iraanse onderstroom met een meer geprofessionaliseerde industrie.
Van verschillende culturen op het podium, achter de schermen én op de bühne.
Van twee individuen die op het podium tot verschillende voorzichtige ontmoetingen komen.
Maar bovenal van menselijkheid.
being dus.
Being speelt op 11 november binnen het kader van NEXT in Espace Pasolini in Valenciennes. Het volledige NEXT-programma valt te raadplegen op http://www.nextfestival.eu
Tekst door: Tom de Moor
CK dans blog 